زندگی لحظه ی بودن است ،

زندگی یک گل سرخ ،

رویشی تازه ،

بهاری پر بار،

بعد آن یک خواب ناز .

زندگی غنچه بودن ،

گل شدن ،

پر پر شدن .

زندگی شیرین مثل قند ،

تلخیش مانند پند .

زندگی دریای امید ،

کوهی از صبر .

زندگی آمدن است ،

لحظه ای زیر سایه سرو ماندن است .

حسی غریب،

اینک تو را لمس می کنم ،

با همین شیارهای کوچک دستانم ،

و سینه ام پر از هوای تو ،

و هر نفسم به امید رسیدن تو ،

ای تازه ترین

با همین چشم های خیش خورده ،

به استقبالت آمده ام تا نسیم و سحر برگ تازه ای زنند

زیباترین منی

در وصف آینه وار ها جا مانده اند

و خوب می دانم صبح حشر نزدیک است .

و تو…

باور نداری .

و اما وصف دل من 

شکسته تر از آیینه های شهر شماست

ولی

هنوز نگاهم